Hugo Sigal probeert de dood van Nicole Josy een plaats te geven. Maar het verwerken van dat diepe verdriet verloopt met heel veel tranen…
“Ja, ik ween veel en dat moet ik mezelf toelaten. Dat heb ik geleerd in de therapie”, vertelt Hugo Sigal in Het Nieuwsblad. “Therapie heeft me gered, want ik heb zeer diep gezeten.” En dan volgt er een aangrijpende bekentenis…
“Met de pillen naast mij, zo heb ik lang met een vriend gebeld”, klinkt het stilletjes bij Hugo. “Hij suggereerde rouwtherapie. Maar alle therapeuten die ik contacteerde, zetten me op de wachtlijst.” Maar Hugo zat té diep…
“Terwijl ik nu, meteen, direct hulp nodig had”, benadrukt Hugo Sigal in Het Nieuwsblad. “Gelukkig vond ik die toch, bij een zeer goede therapeute.” Hoe verliep die eerste sessie?
“De eerste keer heb ik niet veel anders gedaan dan geweend. De tweede keer liet ze me praten. Na zes sessies vroeg ik wanneer onze volgende sessie zou zijn. Ze antwoordde: Vanaf nu beslis jij dat. Je hebt een mooie weg afgelegd, vanaf nu kan jij het tempo bepalen.” En dan volgde er nóg een mooi compliment waar Hugo zich aan optrok…
“Ik kreeg nog een ferm compliment omdat ik zo snel hulp had gezocht. Veel mensen wachten te lang. Doe dat niet, zoek professionele hulp”, benadrukt Hugo Sigal in Het Nieuwsblad.
