Tine Priem staat momenteel enorm gelukkig in het leven, maar tot voor kort was dat wel even anders. De Thuis-actrice kampte met een zware burn-out en iedereen maakte zich zorgen. Hoe voelt ze zich nu?
“Ik denk dat ik er nog maar een half jaar voor honderd procent vanaf ben”, vertelt Tine Priem in gesprek met Nina, de weekendbijlage van Het Laatste Nieuws. “Sindsdien heb ik mijn energie en focus terug – een half jaar geleden ging dat nog moeizamer.” En dan beseft Tine één ding maar al te goed…
“Het is zot hoe lang het aansleept”, aldus Tine Priem die drie jaar geleden met een burn-out worstelde. “Die burn-out is me letterlijk overvallen, al zat het er al langer aan te komen zonder dat ik het zelf besefte. Ik combineerde op een bepaald moment Thuis met een zware theatertournee. Ik speelde vier avonden per week en moest vaak ’s morgens om halfvijf opstaan voor Thuis.”
“Daarnaast had ik een druk sociaal leven, al mijn weekends zaten vol. Ik gunde mezelf geen rust. Ik begon nukkig rond te lopen, ik had constant hoofdpijn, maar ik weet het aan mijn drukke agenda.” Maar dan kwam de ontnuchtering…
“Mijn lichaam gaf me tekens en ik negeerde ze”, klinkt het stilletjes bij Tine Priem in Nina. “Dé slag is uiteindelijk gekomen op de set zelf.” Tine beschrijft hoe die dag op de set van Thuis voor paniek zorgde…
“Ik kwam ’s morgens aan in Leuven en liep door de gang toen alles voor mijn ogen begon te draaien. Daarna, op de set, had ik een complete black-out. Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Ik begon te huilen, ik wist niet wat me overkwam.” Wat was het verdicht van de dokter?
“De dokter dacht eerst dat ik problemen had met mijn evenwicht en schreef me zware medicatie voor. Ik werd alleen maar slechter. Ik kon zelfs niet meer met de auto rijden, ik dacht de hele tijd dat ik zou flauwvallen.” Uiteindelijk kwam er dan toch een correcte diagnose uit de bus…
“Daarna pas viel de juiste diagnose: ik had chronische hyperventilatie en ik zat in een burn-out”, doet Tine Priem haar verhaal in Nina. “Net in die periode werd de lockdown afgekondigd. Waardoor ik niet moest gaan werken. Ik heb uiteindelijk vijf maanden kunnen rusten. Daarna kon ik weer functioneren.”
